باز با دستان پیر و خسته ات

بر تن این شعر من جا می کنی

فکر تو امید و ایمان و وفاست

مرگ را در من تو پیدا می کنی

با تمام واژه هایم آشناست

دست های مهر بان مادرم

این همان اعجاز عشق مادری است

نام مادر می شود تاج سرم