غریبه ی آشنا

این که وضع مالی خوبی داری یا نه یا این که پشت چه میز و منسبی نشستی هم مهم نیست این که چند تا رفیق داری یا روزای تعطیل چی کار می کنی یا تحصیلاتت چقدره اصلا اهمیت نداره

این که پدر . مادر یا اصل و نسبت کین هم مهم نیست این که چند سال داری تیپ و قیافه ی خوبی داری سالمی یا نه ارزشی نداره

واسه اون فقط این که آدمی مهمه همه رو دوست داره و واسه همه احترام قائله

کدوم اداره یا سازمان یا شخصی رو می شناسی که همه ی این مسایل واسش بی ارزش باشه و تورو واسه خودت بخواد

مثل مادری که بچه ی خودشو دوست داره فرقی نداره واسش که بچه ی چندمه و چقدر حرف گوش کنه ولی خودمونیم ما وقتی به جایی می رسیم واسه تشکر می گیم " هرچی داریم از زحمات مادرمه " هیچ وقت فکرشم نمی کنیم که شاید حتی مادرمونم مدیون خداست؟!